Γεωργιάδης

Καλή χρονιά!

Αυτή η ανάρτηση αφορά πακέτα από τα τσιγάρα που έβγαζε η εταιρεία Κ.Θ. Γεωργιάδη. Το βασικό της προϊόν ήταν βέβαια η σειρά «22», για την οποία υπάρχει ξεχωριστή ανάρτηση. Ο Γεωργιάδης έβγαζε επίσης αρκετά από τα σήματα της σειράς Ρόθμανς, κατόπιν αδείας από την αγγλική Rothmans of Pall Mall -εκτός από μερικά που εισήγοντο κατευθείαν από Αγγλία όπως ήταν. 

Σήμερα τα Ρόθμανς είναι όλα εισαγόμενα και κατασκευάζονται από την British American Tobacco, τα τσιγάρα που παρουσιάζω εδώ έχουν καταργηθεί, και ο Γεωργιάδης συνεχίζει αποκλειστικά με τα 22άρια. Με μία μάρκα που καπνίζουν λίγοι μεσήλικες και ηλικιωμένοι (22 King size) και ελάχιστοι μερακλήδες, νοσταλγοί, και περιστασιακοί πελάτες, και άλλες 3-4 που δεν καπνίζει σχεδόν κανείς (τα υπόλοιπα 22άρια), αλλά με χαρμάνια και αρώματα του παρελθόντος που δε βρίσκονται πλέον σε κανένα άλλο τσιγάρο της ελληνικής αγοράς, η εταιρεία Γεωργιάδη είναι σαν το χωριό του Αστερίξ μέσα στο τοπίο των καπνοβιομηχανιών. (Διευκρινίζω για όποιον δεν το ξέρει ότι από ελληνικές εταιρείες, εκτός από τον Γεωργιάδη υπάρχουν μόνο η Καρέλια και η ΣΕΚΑΠ: ο Κεράνης έχει κλείσει, οι Αφοί Κωνσταντίνου επίσης, τον Παπαστράτο τον εξαγόρασε η Philip Morris. Όσο για ξένες εταιρείες, όλα ανεξαιρέτως τα εισαγόμενα τσιγάρα του ελληνικού εμπορίου προέρχονται από τρεις ή τέσσερις γιγαντιαίες πολυεθνικές, ενώ από ξένα μη εισαγόμενα υπάρχουν μόνο μερικά που και πάλι τα βγάζει η  Philip Morris αλλά παρασκευάζονται εγχωρίως διά χειρός Παπαστράτου.)

Elle, King size σκληρό.

John Rolfe, King size σκληρό.

Lexington King size, σκληρό πακέτο των 25.

Way, King size σκληρό.

Από τα παραπάνω, το Τζων Ρολφ ήταν ξένο σήμα που στην Ελλάδα κατασκευαζόταν κατόπιν αδείας από τον Γεωργιάδη, ενώ τα άλλα τρία ήταν καθαρά δικά του σήματα. Το Λέξιγκτον, με το πακέτο σχεδιασμένο σαν μαϊμού Μάλμπορο, ήταν το πρώτο ελληνικό 25άρι που βγήκε. Το συγκεκριμένο πακέτο (το ίδιο που έχω αναρτήσει κι εκεί) είναι αρκετά παλιό, νομίζω ότι είναι και χωρίς προειδοποίηση υγείας. Το Ελ υποτίθεται ότι ήταν γυναικείο τσιγάρο. Κι αυτό το πακέτο το έχω ξαναανεβάσει (εδώ), απλώς τώρα τα συγκεντρώνω οικογενειακά. Για το Γουέι δε γνωρίζω να πω τίποτε. Όσο για το Τζων Ρολφ, ήταν ένα εντελώς ιδιαίτερο τσιγάρο, με άρωμα που άλλοι το θυμούνται σαν λεμόνι κι άλλοι σαν χαμομήλι. Δεν άρεσε σε πολλούς, εγώ όμως το κάπνιζα ένα διάστημα. 

Και δυο τρία εγκυκλοπαιδικά: 

Ο Τζων Ρολφ, από τους πρώτους Άγγλους αποίκους στη Βόρεια Αμερική -στις σημερινές ΗΠΑ και δη στην Βιρτζίνια-, θεωρείται ένας από τους θεμελιωτές (ή ακόμη και ο πρώτος) της συστηματικής καπνοκαλλιέργειας με στόχο το εμπόριο. Το έτος 1612, που αναγράφεται στο πακέτο, έβγαλε την πρώτη του σοδειά. Ο Ρολφ είναι επίσης γνωστός ως ο σύζυγος της Ινδιάνας πριγκίπισσας Ποκαχόντας, που δεν ήταν βέβαια πριγκίπισσα, ήταν κόρη αρχηγού, αλλά οι Άγγλοι έτσι το κατάλαβαν με τη δική τους λογική.

__________________________________

Όλα αυτά τα σήματα ήταν βραχύβια. Άλλα σήματα που έβγαλε κατά καιρούς ο Γεωργιάδης ήταν τα Smoker, με βιολογικό φίλτρο τύπου BF, και τα ΜG, που νομίζω πως υπάρχουν ακόμη -άλλο αν δεν τα έχει δει κανείς ποτέ, αυτό συμβαίνει με τα προϊόντα της συγκεκριμένης εταιρείας και δεν εκπλήσσει πια.

Για την ιστορία των σημάτων του Γεωργιάδη χρησιμοποίησα πληροφορίες από το ανεξάντλητο μνημονικό αρχείο του Βασίλη, που τις ανήρτησε ως σχόλια στο μπλογκ Τσιγάρων Κριτικές του Πέτρου του Μποέμ.